گزارش صعود به قله نقره سر – ۲۹ فروردین ۰۴

عنوان برنامه: صعود به قله نقله سر
تاریخ برگزاری: جمعه ۲۹ فروردین
هماهنگ کننده: میلاد واحدی
مسول فنی: حسین سرافراز

منطقه اجرای برنامه: سیاه بیشه و جاده هراز
ارتفاع پای صعود: ۶۷۰ متر
ارتفاع قله یا نقطه هدف: ۲۰۶۰ متر
مسافت پیموده شده (رفت و برگشت): ۱۳.۶ کیلومتر

تعداد افراد شرکت کننده: ۱۸ نفر
روش حمل و نقل: مینی‌بوس
هزینه برنامه (باذکر هزینه های مشترک مثل ماشین و…): ۴۹۰ هزار تومان

اگربا ماشین عمومی اجرا شد:
نام راننده – اخلاق راننده – کیفیت ماشین –مسافت پیموده شده: علیرضا جوینده، خوب، نامناسب، ۱۴۰ کیلومتر

وضعیت آب و هوا در روز یا روز های اجرای برنامه: ابری

روز و ساعت حرکت از مبدا تهران: ۱ بامداد جمعه
روز و ساعت رسیدن به مبدا تهران: ۱۷:۱۵ جمعه

چالش های برنامه: گل شدن مسیر و سر خوردن اعضا به دلیل بارش شب گذشته، کم خوابی شب گذشته

ساعت حوالی ۴:۱۵ صبح بود که به رستوران باغ صفا رسیدیم و به دلیل تاریکی هوا تصمیم گرفتیم برنامه را با طلوع آفتاب در ساعت ۴:۳۰ آغاز کنیم. بعد از گرم کردن بدن، در ساعت ۵ صبح حرکت را شروع کردیم. هوا خنک و دلپذیر بود و نسیم ملایمی صورت را نوازش می‌داد. پس از صرف صبحانه در مسیری سرسبز و آرام، ساعت ۸:۲۲ به نقله بن رسیدیم. دشت وسیعی که همچون فرشی سبز زیر پایمان گسترده شده بود و چند گوسفندسرا با دود ملایمی که از دودکش‌هایشان بلند می‌شد، نشان از زندگی در این دشت زیبا داشت. مه صبحگاهی هنوز کاملاً پراکنده نشده بود و لایه‌هایی از آن بر روی چمن‌ها و بوته‌ها نشسته بود و منظره‌ای رویایی خلق کرده بود. نم و خنکای مه به همراه بوی خوش گیاهان وحشی، حواس را نوازش می‌داد.

حدود ساعت ۱۰ صبح، لحظه‌ای فراموش‌نشدنی رقم خورد. ناگهان، قله باشکوه دماوند از پشت ابرها رخ نمایان کرد. لحظه‌ای کوتاه بود، ابرها همچون پرده‌ای کنار رفتند و این نگین فیروزه‌ای البرز را در تمام شکوهش به نمایش گذاشتند. اما افسوس که این زیبایی پایدار نبود و ابرها دوباره آن را در آغوش گرفتند. بارش برف و باران شب‌های گذشته، طبیعت را نقاشی کرده بود؛ قطرات آب یخ زده بر روی چمن‌ها و برگ درختان، همچون نگین‌های درخشان می‌درخشیدند و منظره‌ای زمردین و چشم‌نواز ایجاد کرده بودند. هوا پاک و بی‌نظیر بود و اکسیژن خالص ریه‌ها را پر می‌کرد. پس از استراحتی کوتاه و لذت بردن از این همه زیبایی، ساعت ۱۳:۳۰ به سمت ماشین بازگشتیم و ساعت ۱۴ راهی تهران شدیم، با خاطراتی فراموش‌نشدنی از دشت‌های مه گرفته و تماشای دماوند.